Achterhoekse Klimaatwandeling
Gisteren liep ik mee met de ‘klimaatmars’ in Doetinchem. Geen onnodige vervoersbeweging naar de Randstad, maar gewoon dichtbij huis op een leuke en positieve manier aandacht vragen voor het klimaat en groene initiatieven in de Achterhoek.
We vertrokken bij het station met een kleine groep mensen en liepen via de Doetebol, Natuurpark Overstegen naar het Amphionpark en Stadstuin. Tijdens de wandeling had ik boeiende gesprekken met betrokken Achterhoekers met ‘liefde voor het klimaat’. En luisterde ik naar bevlogen vrijwilligers die hun bijdrage leveren aan het behouden en versterken van de natuur in hun directe leefomgeving.
De vele berichten waaruit blijkt dat we niet in staat lijken te zijn om de leefbaarheid van ‘moeder Aarde’ voor toekomstige generaties veilig te stellen volgen elkaar steeds sneller op. Soms maakt dat angstig en ook boos. Ik heb mijn hoop gevestigd op een open gesprek voor het maken van keuzes. En bewegingen rondom deze klimaatmars in de Achterhoek waarbij mensen samen komen en elkaar in beweging zetten.
Een van de organisatoren zei het wel mooi: “De keuzes en de stappen die je maakt, doe je voor elkaar. Het is fijn om te zien dat een ander er gelukkig van wordt.” Dat verhaal hoorde je ook terug bij de vrijwilligers bij de initiatieven die werden bezocht. Mooi ook dat de organisatoren deze Achterhoekse Klimaatwandeling mogelijk hebben gemaakt. Dat verdient alle lof.
Ontdek meer over de organisatoren van Liefde voor het Klimaat in dit artikel en volg deze Facebook-pagina voor nieuwe activiteiten, want deze beweging in de Achterhoek verdient meer steun.
Toch merk ik dat ik ook onrustiger word de laatste maanden. We zullen als bewoners van moeder Aarde meer moeten doen en vooral ook laten, want anders worden we ingehaald door vader Tijd. Zowel zakelijk als prive probeer ik een bijdrage te leveren aan een leefbare wereld. Maar is het wel genoeg? En moet ik niet meer doen? Of juist nog meer laten?
